فرهنگ مصور نمادهای ايرانی

نماد و اسطوره از عناصر ویژه ی ارتباطات انسانی اند؛ بیان و
زبانی چندلایه که هم تولید و هم دریافت آنها شرایط خاصی را
میطلبد. اینگونه از بیان، ضرورتهای وجودی مخصوص به خود
دارد. خاستگاه اصلی نمادها و اسطوره ها، عرصه ی ادبیات، هنر و
فرهنگ عامه است، ولی حوزه های دیگر، مانند حکمت و عرفان،
روانشناسی، فلسفه و سیاست نیز همواره از آنها بهره برده اند.
اسطوره و نماد به مثابه ی زبان غیرمستقیم و ضمنی، برای توصیفِ
توصیف ناپذیرها و بیانِ بیان ناشدنی ها ضرورتی اجتناب ناپذیر تلقی
میشوند که بدون آنها بیان انسانی ناقص و آسیب هایی جدّی
بر فرهنگ و ارتباطات انسانی وارد میشد، بسیاری از احساسات
منتقل نمیشدند و حتی بیشتر مفاهیم عمیق و اساسی شکل
نمی گرفتند.